'ഇന്ത്യയ്ക്ക് ജനാധിപത്യം നഷ്ടപെടുമോ?' ഭരണഘടനാ സഭയില്‍ അംബേദ്ക്കര്‍ പ്രകടിപ്പിച്ച ആശങ്കകള്‍

1950 ജനുവരി 26 ന് ഇന്ത്യ ഒരു സ്വതന്ത്ര രാജ്യമാകും. ഈ സ്വാതന്ത്ര്യത്തിന് എന്ത് സംഭവിക്കും? രാജ്യം അതിന്റെ സ്വാതന്ത്ര്യം നിലനിർത്തുമോ അതോ അത് വീണ്ടും നഷ്ടപ്പെടുമോ? എന്റെ മനസ്സിൽ ആദ്യം വരുന്ന ചിന്തയാണിത്. ഇന്ത്യ ഒരിക്കലും ഒരു സ്വതന്ത്ര രാജ്യമായിരുന്നില്ല എന്നല്ല. ഒരിക്കൽ ഇന്ത്യയ്ക്കുണ്ടായിരുന്ന സ്വാതന്ത്ര്യം നഷ്ടപ്പെട്ടുവെന്നതാണ് കാര്യം. അത് രണ്ടാം തവണയും നഷ്ടപ്പെടുമോ? ഈ ചിന്തയാണ് ഭാവിയെക്കുറിച്ച് എന്നെ ഏറ്റവും ഉത്കണ്ഠാകുലനാക്കുന്നത്.

ചരിത്രം ആവർത്തിക്കുമോ? ഈ ചിന്തയാണ് എന്റെയുള്ളിൽ ഉത്കണ്ഠ നിറയ്ക്കുന്നത്. ജാതികളുടെയും മതങ്ങളുടെയും രൂപത്തിലുള്ള നമ്മുടെ പഴയ ശത്രുക്കൾക്ക് പുറമേ, വ്യത്യസ്തങ്ങളും പരസ്പരം എതിർക്കുന്നതുമായ രാഷ്ട്രീയ പാർട്ടികൾ നമുക്ക് ഉണ്ടാകാൻ പോകുന്നു എന്നുള്ള യാഥാർത്ഥ്യം ഈ ആശങ്കയ്ക്ക് ആഴം കൂട്ടുന്നു. ഇന്ത്യക്കാർ രാജ്യത്തെ അവരുടെ വിശ്വാസത്തിന് മുകളിൽ സ്ഥാപിക്കുമോ അതോ അവർ രാജ്യത്തിന് മുകളിൽ മതം സ്ഥാപിക്കുമോ? എനിക്കറിയില്ല. പക്ഷേ, രാഷ്ട്രീയ പാർട്ടികൾ അവരുടെ താൽപ്പര്യത്തെ രാജ്യത്തിന് മുകളിൽ പ്രതിഷ്ഠിച്ചാൽ, നമ്മുടെ സ്വാതന്ത്ര്യം വീണ്ടും അപകടത്തിലാകുമെന്നും ഒരുപക്ഷേ എന്നെന്നേക്കുമായി നഷ്ടപ്പെടുമെന്നും ഉറപ്പാണ്. ഇതിനെതിരെ നാമെല്ലാവരും ഉറച്ചുനിൽക്കണം. നമ്മുടെ സ്വാതന്ത്ര്യത്തെ നമ്മുടെ അവസാന തുള്ളി ചോര കൊടുത്തും സംരക്ഷിക്കാൻ നാം ദൃഢനിശ്ചയം ചെയ്യണം.

ജനാധിപത്യ സംവിധാനം

ജനാധിപത്യം എന്താണെന്ന് ഇന്ത്യക്ക് അറിയില്ലെന്നല്ല, ഇന്ത്യ റിപ്പബ്ലിക്കുകളാൽ നിറഞ്ഞിരുന്ന ഒരു കാലമുണ്ടായിരുന്നു, രാജവാഴ്ചകൾ ഉള്ളിടത്ത് പോലും അവ തിരഞ്ഞെടുക്കപ്പെടുകയോ പരിമിതപ്പെടുത്തുകയോ ചെയ്തു. അവ ഒരിക്കലും പരിപൂർണമായിരുന്നില്ല. എന്ന് കരുതി ഇന്ത്യയ്ക്ക് പാർലമെന്റുകളോ പാർലമെന്ററി നടപടിക്രമങ്ങളോ അറിയില്ലായിരുന്നു എന്നുമല്ല.

ബുദ്ധഭിക്ഷു സംഘങ്ങളെക്കുറിച്ചുള്ള ഒരു പഠനം വെളിപ്പെടുത്തുന്നത് അവ ഒരു പാർലമെന്റുകൾ മാത്രമായിരുന്നില്ല -എന്നാൽ സംഘങ്ങൾക്ക് ആധുനിക കാലത്ത് അറിയപ്പെടുന്ന പാർലമെന്ററി നടപടിക്രമങ്ങളുടെ എല്ലാ നിയമങ്ങളും ഉണ്ടാവുകയും പാലിക്കുകയും ചെയ്തു. ഇരിപ്പിടങ്ങൾ സംബന്ധിച്ച നിയമങ്ങൾ, പ്രമേയങ്ങൾ, പ്രമേയങ്ങൾ, കോറം, വിപ്പ്, വോട്ടെണ്ണൽ, ബാലറ്റ് വഴിയുള്ള വോട്ടിംഗ്, അപകീർത്തി പ്രമേയം, റെഗുലറൈസേഷൻ, റെസ് ജുഡിക്കാറ്റ മുതലായവ സംബന്ധിച്ച നിയമങ്ങൾ അവർക്കുണ്ടായിരുന്നു.

ഈ ജനാധിപത്യ സംവിധാനമാണ് ഇന്ത്യക്ക് നഷ്ടമായത്. അവൾക്കത് വീണ്ടും നഷ്ടപ്പെടുമോ? എനിക്കറിയില്ല. എന്നാൽ ഇന്ത്യയെപ്പോലുള്ള ഒരു രാജ്യത്ത് ഇത് തികച്ചും സാധ്യമാണ് - ജനാധിപത്യം അതിന്റെ ദീർഘകാല ഉപയോഗത്തിൽ നിന്ന് തികച്ചും പുതിയ ഒന്നായി കണക്കാക്കണം - ജനാധിപത്യം സ്വേച്ഛാധിപത്യത്തിന് ഇടം നൽകുമെന്ന അപകടമുണ്ട്. ഒരു പുതിയ ജനാധിപത്യത്തിന് അതിന്റെ രൂപം നിലനിർത്താനും യഥാർത്ഥത്തിൽ സ്വേച്ഛാധിപത്യത്തിന് സ്ഥാനം നൽകാനും സാധിക്കും.

സാമൂഹിക ജനാധിപത്യം

എന്താണ് സാമൂഹ്യ ജനാധിപത്യം എന്നതുകൊണ്ട് അർത്ഥമാക്കുന്നത്? സ്വാതന്ത്ര്യം, സമത്വം, സാഹോദര്യം എന്നിവ ജീവിത തത്വങ്ങളായി അംഗീകരിക്കുന്ന ഒരു ജീവിതരീതി എന്നാണ് ഇതിനർത്ഥം. സ്വാതന്ത്ര്യം, സമത്വം, സാഹോദര്യം എന്നീ തത്ത്വങ്ങൾ ഒരു ത്രിത്വത്തിലെ പ്രത്യേക ഇനങ്ങളായി കണക്കാക്കേണ്ടതില്ല. ഈ തത്വങ്ങളിലിൽ ഏതിനെയെങ്കിലും പരസ്പരം വേർപ്പെടുത്തുക എന്നത് ജനാധിപത്യത്തിന്റെ ലക്ഷ്യത്തെ തന്നെ പരാജയപ്പെടുത്തും.

സ്വാതന്ത്ര്യത്തെ സമത്വത്തിൽ നിന്ന് വേർപെടുത്താൻ കഴിയില്ല, തുല്യതയെ സ്വാതന്ത്ര്യത്തിൽ നിന്ന് വേർപെടുത്താൻ കഴിയില്ല. സ്വാതന്ത്ര്യവും സമത്വവും സാഹോദര്യത്തിൽ നിന്ന് വേർപെടുത്താനും കഴിയില്ല. സമത്വമില്ലായിരുന്നെങ്കിൽ, സ്വാതന്ത്ര്യം കുറച്ചധികം പേരുടെ മുകളിൽ ചിലരുടെ മേൽക്കോയ്മ ഉണ്ടാക്കും. സ്വാതന്ത്ര്യമില്ലാത്ത സമത്വം വ്യക്തിഗതമായ മുന്നേറ്റങ്ങളെ ഇല്ലാതാക്കും. സാഹോദര്യം ഇല്ലെങ്കിൽ, സ്വാതന്ത്ര്യം പലരുടെയും മേൽ ചിലരുടെ മേൽക്കോയ്മ ഉണ്ടാക്കും. സാഹോദര്യമില്ലാതെ, സ്വാതന്ത്ര്യവും സമത്വവും ഒരു സ്വാഭാവിക ഗതിയായി മാറില്ല. അവ നടപ്പിലാക്കാൻ ഒരു സംരക്ഷണം ആവശ്യമാണ്.

രണ്ട് കാര്യങ്ങളുടെ പരിപൂർണ്ണമായ അഭാവം ഇന്ത്യൻ സമൂഹത്തിലുണ്ടെന്ന വസ്തുത അംഗീകരിച്ചുകൊണ്ടാണ് നമ്മൾ ആരംഭിക്കേണ്ടത്. അതിലൊന്നാണ് സമത്വം. സാമൂഹിക തലത്തിൽ, വിവിധതലങ്ങളിൽ അസമത്വത്താൽ അധിഷ്ഠിതമായ ഒരു സമൂഹമാണ് ഇന്ത്യയിൽ നമുക്കുള്ളത്, ദാരിദ്ര്യത്തിൽ ജീവിക്കുന്ന പലരെയും പോലെ തന്നെ അതിസമ്പന്നരായ ചിലരും ഉള്ള ഒരു സമൂഹമാണ് നമ്മുടേത്.

1950 ജനുവരി 26ന് നമ്മൾ വൈരുദ്ധ്യങ്ങൾ നിറഞ്ഞ ഒരു ജീവിതത്തിലേക്ക് പ്രവേശിക്കാൻ പോകുന്നു. രാഷ്ട്രീയത്തിൽ നമുക്ക് തുല്യതയും സാമൂഹികവും സാമ്പത്തികവുമായ ജീവിതത്തിൽ അസമത്വവും ഉണ്ടാകും. രാഷ്ട്രീയത്തിൽ നമ്മൾ ഒരു വ്യക്തിക്ക് ഒരു വോട്ട്, ഒരു വോട്ടിന് ഒരു മൂല്യം എന്ന തത്വം അംഗീകരിക്കും. നമ്മുടെ സാമൂഹികവും സാമ്പത്തികവുമായ ജീവിതത്തിൽ, അതിന്റെ ഘടനകൾ കൊണ്ട് ഒരു വ്യക്തിക്ക് ഒരേ മൂല്യം എന്ന തത്വത്തെ നാം നിഷേധിക്കുന്നത് തുടരും. വൈരുദ്ധ്യങ്ങളുടെ ഈ ജീവിതം നമ്മൾ എത്രകാലം തുടരും? നമ്മുടെ സാമൂഹികവും സാമ്പത്തികവുമായ ജീവിതത്തിൽ സമത്വം നിഷേധിക്കുന്നത് എത്രകാലം തുടരും? നമ്മുടെ രാഷ്ട്രീയ ജനാധിപത്യത്തെ അപകടത്തിലാക്കിക്കൊണ്ടി മാത്രമേ അത് നമുക്ക് തുടരാൻ സാധിക്കു. ഈ വൈരുദ്ധ്യം എത്രയും പെട്ടെന്ന് നമ്മൾ നീക്കം ചെയ്യണം, അല്ലാത്തപക്ഷം അസമത്വം അനുഭവിക്കുന്നവർ രാഷ്ട്രീയ ജനാധിപത്യത്തിന്റെ ഘടനയെ തന്നെ തകർക്കും.

രണ്ടാമത്തെത് സാഹോദര്യ തത്ത്വത്തിന്റെ അംഗീകാരമാണ്. സാഹോദര്യം എന്നത് കൊണ്ട് എന്താണ് അർത്ഥമാക്കുന്നത്? സാഹോദര്യം എന്നാൽ എല്ലാ ഇന്ത്യക്കാരുടെയും പൊതുവായ സാഹോദര്യത്തിന്റെ അർത്ഥമാണ് - ഇന്ത്യക്കാർ ഒരു ജനതയാണ്. സാമൂഹിക ജീവിതത്തിന് ഐക്യവും ഐക്യദാർഢ്യവും നൽകുന്ന തത്വമാണത്. നേടിയെടുക്കാൻ വലിയ പ്രയാസമുള്ള കാര്യവുമാണത്.

ഒരു വലിയ വ്യാമോഹം

രാഷ്ട്രീയ ചിന്താഗതിയുള്ള ഇന്ത്യക്കാർ, 'ഇന്ത്യയിലെ ജനങ്ങൾ' എന്ന പ്രയോഗത്തോട് എതിർത്ത ദിവസങ്ങൾ ഞാൻ ഓർക്കുന്നു. 'ഇന്ത്യ എന്ന രാഷ്ട്രം' എന്ന പ്രയോഗമാണ് അവർ തിരഞ്ഞെടുത്തത്. നമ്മൾ ഒരു രാഷ്ട്രമാണെന്ന് വിശ്വസിക്കുമ്പോൾ, നമ്മൾ ഒരു വലിയ വ്യാമോഹം തിളങ്ങുന്നുണ്ട് എന്നാണ് എന്റെ അഭിപ്രായം. ആയിരക്കണക്കിന് ജാതികളായി വിഭജിക്കപ്പെട്ട ആളുകൾക്ക് എങ്ങനെ ഒരു രാഷ്ട്രമാകാനാകും? ലോകത്തിന്റെ സാമൂഹികവും മാനസികവുമായ അർത്ഥത്തിൽ നാം ഇതുവരെ ഒരു രാഷ്ട്രമായിട്ടില്ലെന്നത് എത്രയും വേഗം തിരിച്ചറിയുന്നുവോ അത്രയും നല്ലത്. അപ്പോൾ മാത്രമേ ഒരു രാഷ്ട്രമാകേണ്ടതിന്റെ ആവശ്യകത നാം തിരിച്ചറിയുകയുള്ളൂ, ലക്ഷ്യം സാക്ഷാത്കരിക്കുന്നതിനുള്ള വഴികളെയും മാർഗങ്ങളെയും കുറിച്ച് ഗൗരവമായി ചിന്തിക്കുക. ഈ ലക്ഷ്യത്തിന്റെ സാക്ഷാത്കാരം വളരെ ബുദ്ധിമുട്ടായിരിക്കും - അത് യുഎസിൽ ഉണ്ടായിരുന്നതിനേക്കാൾ വളരെ ബുദ്ധിമുട്ടാണ്. അമേരിക്കയിൽ ജാതിയുടെ പ്രശ്‌നമില്ല. ഇന്ത്യയിൽ ജാതികളുണ്ട്. ജാതികൾ ദേശവിരുദ്ധമാണ്. അതിൽ ആദ്യത്തെ കാരണം അവർ സാമൂഹ്യ ജീവിതത്തിൽ വേർതിരിവ് കൊണ്ടുവരുന്നു. ജാതികൾ ദേശവിരുദ്ധമാകുന്നതിന്റെ മറ്റൊരു കാരണം അവ ജാതികൾക്കിടയിൽ അസൂയയും വിരോധവും സൃഷ്ടിക്കുന്നതുകൊണ്ടാണ്. യഥാർത്ഥത്തിലുള്ള ഒരു രാഷ്ട്രമാകണമെന്ന് നമ്മൾ ആഗ്രഹിക്കുന്നുണ്ടെൽ ഈ പ്രതിസന്ധികളെയെല്ലാം നമ്മൾ തരണം ചെയ്യണം. ഒരു രാഷ്ട്രമുണ്ടെങ്കിലെ പരസ്പര സാഹോദര്യം വാസ്തവമാകുകയുള്ളു സാഹോദര്യമില്ലാതെ, സമത്വവും സ്വാതന്ത്ര്യവും ചുമരിലെ പെയിന്റ് കോട്ടുകളെക്കാൾ ആഴം കുറവായിരിക്കും.

നമ്മുടെ മുന്നിലുള്ള ചുമതലകളെക്കുറിച്ചുള്ള എന്റെ ചിന്തകളാണിവ. ചിലർക്ക് അവ അത്ര സുഖകരമായിരിക്കില്ല. എന്നാൽ ഈ രാജ്യത്തെ രാഷ്ട്രീയ അധികാരം വളരെക്കാലമായി കുറച്ചുപേരുടെ കുത്തകയായിരുന്നുവെന്നും പലരും ഭാരം വലിക്കുന്ന മൃഗങ്ങളാണെന്നും അതുമാത്രമല്ലാതെ ഇരപിടിക്കുന്ന മൃഗങ്ങളാണെന്നും നിഷേധിക്കാനാവില്ല.

ഈ കുത്തക അവരുടെ മെച്ചപ്പെടാനുള്ള അവസരം നഷ്ടപ്പെടുത്തുക മാത്രമല്ല, ജീവിതത്തിന്റെ പ്രാധാന്യം എന്ന് വിളിക്കപ്പെടാവുന്ന പലകാര്യങ്ങളിൽ നിന്ന് അവരെ അകറ്റുകയും ചെയ്തു. അധഃസ്ഥിതരായ ഈ വർഗ്ഗങ്ങൾ ഭരിക്കപ്പെടുന്നതിൽ മടുത്തു. അവർ സ്വയം ഭരിക്കാൻ അക്ഷമരാണ്. അധഃസ്ഥിത വിഭാഗങ്ങളിലെ ആത്മസാക്ഷാത്കാരത്തിനായുള്ള ഈ ത്വരയെ ഒരു വർഗസമരത്തിലേക്കോ വർഗയുദ്ധത്തിലേക്കോ വ്യാപിപ്പിക്കാൻ അനുവദിക്കരുത്. അത് സഭയുടെ വിഭജനത്തിലേക്ക് നയിക്കും. അത് തീർച്ചയായും ഒരു ദുരന്ത ദിനമായിരിക്കും. എന്തെന്നാൽ, എബ്രഹാം ലിങ്കൺ പറഞ്ഞതുപോലെ, സ്വയം ഭിന്നിച്ച ഒരു ഭവനത്തിന് വളരെക്കാലം നിലനിൽക്കാനാവില്ല. അതിനാൽ, അവരുടെ അഭിലാഷങ്ങൾ സാക്ഷാത്കരിക്കുന്നതിന് എത്രയും വേഗം ഇടം നൽകണം,

അത് കുറച്ചുപേർക്ക് നല്ലതിനാണ്, അത രാജ്യത്തിന് നല്ലതാണ് , അത് സ്വാതന്ത്ര്യത്തിന് വേണ്ടിയുള്ള നിലനിൽപ്പിനും അതിന്റെ ജനാധിപത്യ ഘടനയുടെ തുടർച്ചയ്ക്കും നല്ലതാണ്. ജീവിതത്തിന്റെ എല്ലാ മേഖലകളിലും സമത്വവും സാഹോദര്യവും സ്ഥാപിക്കുന്നതിലൂടെ മാത്രമേ ഇത് സാധ്യമാകൂ. അതുകൊണ്ടാണ് ഞാൻ അവരുടെ കാര്യത്തിൽ വളരെയധികം സമ്മർദ്ദം ചെലുത്തിയത്.

ഞാൻ ഈ സഭയെ കൂടുതൽ ബുദ്ധിമുട്ടിപ്പിക്കാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്നില്ല. സ്വാതന്ത്ര്യം സന്തോഷത്തിന്റെ കാര്യമാണ് എന്നതിൽ സംശയമില്ല. പക്ഷേ, ഈ സ്വാതന്ത്ര്യം നമ്മുടെ മേൽ വലിയ ഉത്തരവാദിത്തങ്ങൾ ഏൽപ്പിച്ചിട്ടുണ്ടെന്ന കാര്യം നമ്മൾ മറക്കരുത്. സ്വാതന്ത്ര്യത്തോടെ, എന്തെങ്കിലും തെറ്റ് സംഭവിച്ചാൽ ബ്രിട്ടീഷുകാരെ കുറ്റപ്പെടുത്താനുള്ള ഒഴിവുകഴിവ് നമുക്ക് നഷ്ടപ്പെട്ടു. ഇനിയങ്ങോട്ട് കാര്യങ്ങൾ തെറ്റിയാൽ നമ്മളെയല്ലാതെ മറ്റാരെയും കുറ്റപ്പെടുത്തില്ല. കാര്യങ്ങൾ തെറ്റായി പോകുന്നതിൽ വലിയ അപകടമുണ്ട്. കാലം അതിവേഗം മാറിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്നു. ആളുകൾ പുതിയ ആശയങ്ങളാൽ ചലിപ്പിക്കപ്പെടുന്നു. ഭരിക്കുന്നത് ജനങ്ങൾക്ക് മടുത്തു. ജനങ്ങൾക്ക് വേണ്ടിയുള്ള സർക്കാരുകൾ ഉണ്ടാകാൻ അവർ തയ്യാറാണ്, അത് ജനങ്ങളാൽ ജനങ്ങൾക്ക് വേണ്ടിയുള്ള സർക്കാരാണോ എന്ന കാര്യത്തിൽ അവർ ഉദാസീനരാണ്.

ജനങ്ങളാൽ, ജനങ്ങൾക്ക് വേണ്ടിയുള്ള ഗവൺമെന്റ് എന്ന തത്വം പ്രതിഷ്ഠിക്കാൻ ശ്രമിച്ച ഭരണഘടനയെ സംരക്ഷിക്കാൻ നമുക്ക് ആഗ്രഹമുണ്ടെങ്കിൽ, നമ്മുടെ പാതയ്ക്ക് കുറുകെ കിടക്കുന്ന തിന്മകളെ തിരിച്ചറിയുന്നതിൽ കാലതാമസം വരുത്താതിരിക്കാൻ നമുക്ക് ദൃഢനിശ്ചയം ചെയ്യാം. ജനങ്ങളാൽ ഗവൺമെന്റിനെയുണ്ടാക്കുന്നതിനെക്കാൾ ജനങ്ങൾക്ക് വേണ്ടിയുള്ള ഗവൺമെന്‍റ് എന്നതിന് മുൻഗണന നൽകാൻ ആളുകളെ പ്രേരിപ്പിക്കുക, അല്ലെങ്കിൽ അവരെ നീക്കം ചെയ്യാനുള്ള നമ്മൾ മുൻകൈയ്യെടുക്കുന്നതിൽ ദുർബലരാകരുത്. അതുമാത്രമാണ് രാജ്യത്തെ സേവിക്കാനുള്ള വഴി. ഇതിലും നല്ലതൊന്നും എനിക്കറിയില്ല.